انواع مختلف روان درمانی ها می تواند به درمان افسردگی کمک کند. روان درمانی برای افسردگی های خفیف، خط اول درمان محسوب می شود ولی در افسردگی های متوسط و شدید به تنهایی کافی نیست و حتما باید با دارودرمانی همراه باشد.

روان درمانی ها روی عوامل اجتماعی و روان شناختی موثر در بروز افسردگی تاثیر می گذارند و از این طریق به بهبود افسردگی کمک می کنند. دو روان درمانی اصلی در افسردگی، درمان شناختی رفتاری ( CBT (و درمان بین فردی ( IPT (هستند. پروتکل درمان شناختی رفتاری برای افسردگی شامل آموزش روان شناختی بیمار ، بازسازی شناختی افکار منفی و غیرواقع بینانه در مورد خود، زندگی و آینده و استفاده از تکنیک های رفتاری برای افزایش سطح فعالیت بیمار، آموزش مهارت های حل مساله و بهبود روابط بین فردی است.

در این قسمت راهنمای مداخله مختصر در افسردگی به تفکیک برای هر جلسه آمده است. راهنما برای دو نوع مداخله مختصر چهار و شش جلسه ای طراحی شده است.

مداخله معمول، شامل چهار جلسه است ولی در صورتی که زمان کافی در اختیار داشتید و بیمار نیز تمایل و آمادگی برای برگزاری جلسات بیشتر را داشت، می توانید دو جلسه درمانی آخر را نیز برگزار کنید. هر جلسه حدود ۳۰ دقیقه است ولی اگر در این محدوده زمانی، به اهداف جلسه دست پیدا نکردید می توانید آن را طولانی تر کنید و یا در جلسه بعد موضوع را دنبال کنید. جلسه اول اختصاص به ایجاد ارتباط درمانی، ارزیابی شدت افسردگی و سپس ارائه آموزش های روان شناختی در مورد ماهیت بیماری افسردگی و درمان آن دارد.

در جلسه دوم ، از تکنیک فعال سازی رفتار استفاده می شود تا سطح فعالیت بیمار در حوزه های مختلف شخصی، اجتماعی و آموزشی و شغلی افزایش یافته و بدین ترتیب سیکل معیوب افسردگی، عدم فعالیت و تشدید خلق افسرده شکسته شود. جلسه سوم. در جلسه چهارم مهارت حل مساله به بیمار آموزش داده می شود. هدف آن توانمند ساختن مراجع برای حل مسائلی است که یا عامل آشکار ساز افسردگی بوده و یا آن را تشدید کرده است.

جلسه پنجم اختصاص به بازسازی شناختی دارد تا افکار نادرست و غیرواقع بینانه ای که به افسردگی سوخت می رسانند و یا آن را تشدید می کنند، اصلاح شده و جای خود را به افکار واقع بینانه و منصفانه تری بدهند. جلسه آخر نیز به آموزش پیشگیری از عود اختصاص یافته است. پیشنهاد می شود این جلسه با فاصله یک ماه پس از آخرین جلسه درمانی برگزار شود.