چطور درمورد مرگ با فرزند خود صحبت کنم؟

چطور درمورد مرگ با فرزند خود صحبت کنم؟

از دست دادن و فقدان یکی از مسائل مهمی است که از لحاظ روحی پذیرش آن برای همه ی سنین سخت و دشوار است. بزرگسالان به نسبت نوجوانان و کودکان در این مورد پذیرا تر هستند چرا که کودکان بدلیل شکل نگرفتن جهان بینی و درک درستی از آغاز و پیدایش هستی نمی توانند نسبت به بزرگسالان با مسئله ی از دست دادن و فقدان کنار بیایند. بنابراین مهم است که والدین از همان ابتدای داغدیدگی، با کلامی صادقانه و متناسب با سن کودک مرگ را برای او شرح دهند، در ادامه روش هایی را برای گفتگوی سالم با کودک بیان می کنیم.

گام اول

پیشقدم شوید

نسبت به واکنش های غیرکلامی کودک و نوجوان هشیار باشید. موضوع را به آرامی و همدلانه مطرح کنید مخصوصا بعد از اینکه مرگی رخ داد.

با ذکاوت گوش کنید.

سعی کنید با دقت به صحبت های آنها گوش کنید. چرا که اگر تظاهر کنید، شنونده هستید ولی فکر شما جای دیگری باشد کودک و نوجوان بلافاصله متوجه شده و این رفتار را نوعی بی تفاوتی استنباط میکند که در اینصورت این تفکر و عدم دریافت همدلی مناسب منجر به افزایش اضطراب او خواهد شد.

احساسات او را جدی بگیرید

هیجانات کودکان و نوجوان واقعی و مهم هستند. بنابراین انتقاد نکنید. در عوض سعی کنید جملات خود را در مقابل واکنش های هیجانی آنها تغییر دهید مثل اینکه: این رفتار کمی گیج کننده شده بیا باهم درموردش بیشتر صحبت کنیم.

اطلاعات واقعی دهید

کودکان درک واقع بینانه ای از تداوم و عمومیت مرگ ندارند.توضیحات مستقیم و ساده بدهید و از جملاتی مثل اینکه پدربرزرگ یا مادربزرگ به سفر رفته اند خودداری کنید. به عقاید او احترام بگذارید ولی به او کمک کنید که آگاهی علمی و مذهبی را باهم داشته باشد.

به مسئله گشایی مشترک بپردازید

وقتی میپرسد من اگر بمیرم روحم به کجا می رود؟ پاسخی صادقانه مثل نمیدانم بگویید. دیدگاه خودتان را به او تحمیل نکنید. این صداقت به کودک نشان میدهد که شما بدنبال راه حل و توصیف مشترک هستید.

در نهایت تلاش کنید در روزهای فقدان و از دست دادن عزیزان به کودک توجه کامل نشان دهید و با او همدلی و همراهی کنید تا مسیر سوگواری و پذیرش مرگ هموارتر طی شود.

گروه روانشناسی راز رویش